Mersin’de Büyükşehir, yaş almışlara evlat şefkatiyle koşmuştu
Günde yüzlerce arama yapıldı, kapılar çalınıp hal hatır sorulmuştu
Mersin Büyükşehir Belediyesi, 65 yaş üstü yurttaşlar için öyle bir destek vermişti ki insanın içi ısınıyordu. Sadece doktora götürmemişlerdi, sadece temizliğini yapmamışlardı, sadece ilacını almamışlardı… Aynı zamanda aramışlardı, sormuşlardı “Ayşe Teyze, nasılsın?” diye.
Evde Sağlık Hizmeti değil, sanki bir çocuğun ilgisiydi
Vahap Seçer başkanlığındaki ekip, yaşlı bireylerin evine gidip temizlikten muayeneye, küçük tamirattan kişisel bakıma kadar ne lazımsa yapmıştı. Priz bozuksa değişmişti, musluk damlıyorsa tamir edilmişti. Telefonla sürekli arayıp “bi şeye ihtiyacın var mı?” diye sormalarıysa zaten yeterince moral olmuştu.
Ayşe Teyze: “Sanki çocuklarım aramış gibi oluyorum”
80 yaşındaki Ayşe Göksu anlatmıştı: “Eşim ölmüş, çocuk da yok. O aramalar beni çok mutlu ediyor. Hastaneye götürüp bekliyorlar, ilacımı alıp getiriyorlar. Ben Büyükşehir olmasa bu işlerin altından kalkamazdım.” demişti.
Ali Amca: “Beni aramaları hayata daha sağlam tutturdu”
75 yaşındaki Ali Coşkun da yalnızdı. “Beni aradıklarında yanımda biri varmış gibi hissediyorum. Tarsus’ta geziye götürdüler. Kahvaltı, sohbet, eğlence... Başta gitmesem mi diyordum, sonra ‘iyi ki gitmişim’ dedim. İnsanı yaşama bağlıyor.” diye anlatmıştı.
Yaşlı Destek Birimi ne yapmıştı?
Eylül Özmutlu koordinasyonunda çalışan birim, her iki günde bir aramıştı vatandaşları. Evlerine gitmişti. Gerekirse muhtara ulaşmıştı. Küçük tadilatlar yapılmıştı. El sanatları, doğa yürüyüşleri, kahvaltılar düzenlenmişti. Ve hepsi ücretsiz olmuştu.
Yalnızlık unutulmuş, yüzler gülmüştü
Bu hizmet, sadece sağlık için değilmiş. Gönülleri ısıtmak, yaş almış bireyleri “yük” değil “kıymet” hissettirmek içinmiş. Telefonu çaldığında “Büyükşehir'den arıyoruz” deyince yüzü gülen binlerce insan olmuştu bu şehirde.
