Yüzlerce kelime yüzlerce cümle bir anda beynimden uçup gitti. Sanki tüm ömrümü suçlu gibi 
yaşadım. Her çığlığım yüreğimde resmen acıya dönüştü. Ben acıya göğsümü bir omuz arar 
bir yaslamak istedim. Gitsem gidemem kalsam kalamam hesabı. Hele akşama karanlıklar 
basınca ve ben bir başıma kalınca gözlerime söz geçiremiyorum. Kaç kez yanağımda 
süzüldü bu gözyaşlarım.
Ne günler benim için yeniden doğacak ne de akşamlar benim için batacak. Ne yaparsan yap, 
ağustos ayı olsun ya da zemheri ben sen olmadığın için donuyorum. Geçen her günüme 
artık çeltik atmaktayım. Gözlerimde birde bakmışım sonbahar ayazları, İçimde ise yanan bir 
ateş var. Ayrılıkta hüzün, zamanda hasret var. Senin anlayacağın bende ki bu düş yeniden 
bir yolculuk hikâyesi başlattı bende.
Sevdaya yakmışım tüm acılı türkülerimi içim de ki aşk adeta küflenmiş. Kardelenlerim her 
şeyim ama her şeyim solmuş. Ömrümün kaç günü kalmış. Bırak anılarım kalsın.
Tolga TURAN